Bir gün bir şey olur hayatında.

Biri girer, bir olay geçer başından ve artık anlarsın eskisi gibi olmayacağını hiç bir şeyin.

Olgunlaştığını hissedersin.

Daha çok anlayabildiğini.

Davranışların değişir sonra hangi konuda nasıl davranacağını öğrenirsin.

Nerede ne konuşacağını.

Her gün daha farklı sen olursun, seni sen yapan özelliklerin gider sonra.

Sen bile şaşırırsın kendine ve en kötüsü alışırsın bu duruma.

Tam bu son evreydi dersin ve o sırada yenisi gelir.  

Onuda öğrenmek zorundasındır.

Zamanla ağır gelir.

Bırakmak geçer aklından sonra bir ses, bir görüntü, bir anı sarar çevreni.

İşte o an;
"Dayanmam için sebeplerim var. Gerçekleştirmem gereken hayallerim , okumam gereken kitaplar, dinlenecek yığınla müzik ve etkileneceğim binlerce film."

Zorla adım atacaksın.

Belki bir bebeğin ilk adımı kadar küçük belki de bir çok yarışta derece yapan bir atletin adımları kadar hızlı.

Bunu sen belirleyeceksin.

Her şeyin bittiğini düşündüğün zamanlar yoklayacak ara sıra.

Bunu düşünmek mücadeleden daha basit gelecek çünkü.

Ama sen korkmadan, yorulmuş olsan da çabalayacaksın.

Unutmak isteyeceksin yaşadığın tüm kötülükleri, hayal kırıklıklarını, yanlış anlaşılmaları, insanların gülümsemelerini aklına ne geliyorsa.

Unutulur mu bilemem ama bence unutulmamalı.

Çünkü gelinen noktayı bunlar belirler çoğu zaman.(5 Ocak 2016)