Sana her zamankinden daha çok ihtiyacımız var aslında.

Düşüncelerinle, girdiğimiz karanlık yolu aydınlatmanıza ihtiyacımız var.
‘Şayet bir gün çaresiz kalırsanız, bir kurtarıcı beklemeyin. Kurtarıcı kendiniz olun.’ demişsin.
Sen bize inandın da Atam, keşke uğruna ömrünü adadığın eşsiz Türk Milleti de kendisine biraz inanabilseydi.
Tüm ümidini bağladığın gençlik te çöküşte son zamanlarda.
Sen gittin, önce inceldi tüm bağlar, sonra yavaş yavaş kopmaya başladı.
İşte bu aralarda aynı evin içinde yaşayan yabancılar gibiyiz.
Umarım her kelimende inandığın Türk Milleti tez zamanda kendine gelir ve sana layık bir evlat olmaya çalışır.
Rahat uyu diyeceğim de Atam..
Biz bile rahat uyuyamazken sana nasıl böyle bir temenni de bulunabilirim ki!...
(10 Kasım 2015)